laatste blog

Hey hey hier ben ik weer met wat nieuws uit het verre Suriname.

Alles gaat hier heel goed alleen is het hier al bijna een maand elke dag aan het regenen en heeft dit ook zo zijn gevolgen. We hebben vorige week maar 1 keer een naschoolse kunnen doen omdat er voor de rest geen was. Dit kwam door het waterpeil dat heel snel steeg. De school ligt naast de kreek dus veel wateroverlast. Op vrijdag was het zelfs zo erg dat er bijna geen kinderen aanwezig waren op school want er waren al veel gezinnen geëvacueerd en andere konden gewoon hun huis niet uit.

Voor de rest heb ik eindelijk de trip gedaan die ik wou doen Galibi :).

Dit was gewoon weg geweldig. We zijn eerst naar Frans Guyana geweest en hier heb ik na lange tijd kunnen genieten van een Belgisch biertje: Hoegaarde en het heeft gesmaakt hoor. Daarna gingen we dan naar het plaatsje Galibi zelf en hebben we mee gedaan aan het volleybal toernooi. Dit hebben we jammer genoeg verloren maar de sfeer zat er zeker in.  Na ene lange tijd wachten was het dan het moment waar ik naar uit keek schildpadden kijken. Het was jammer genoeg heel fel aan het regenen toen we de boot op moesten maar dat maakte niet uit voor mij.

Toen we op de plek waar het ging gebeuren aan kwam zagen we bijna onmiddellijk een soepschildpad, deze had haar eieren al gelegd en was aan stap 6 bezig namelijk het nest terug verstoppen dus konden we de eieren niet meer zien. De 7 stappen van een schildpad die eieren gaat leggen zijn:

-          Aan land komen

-          Goede nestplaats zoeken

-          Nest maken

-          Eieren leggen

-          Nest bedekken

-          180 graden draaien

-          Terug de zee in gaan

We zijn dan verder gaan zoeken naar een andere schildpad en deze hadden we onmiddellijk gezien. Het was een lederschildpad ( Aitkanti) we wisten de naam onmiddellijk want we hebben vorige week een voorleesproject gedaan over Galibi. Deze schildpad was bezig met haar nest te maken met haar achtervinnen.

Hierna ging ze eieren leggen en mochten we aan haar schild voelen. Het was heel hard en glibberig. We mochten ook foto’s maken maar zonder flits want de schildpadden als ze eieren leggen zijn in trance en we mogen die niet verbreken. Het was gewoon prachtig om te mogen meemaken waar je zoveel van hoort: een bedreigde diersoort eieren zien leggen.

Hierna keerde we terug naar onze slaapplaats. We hebben nog gezellig iets gaan drinken en dan ben ik gaan slapen in mijn hangmat. Het enige nadeel van de hangmat was dat ik geen klamboe had er rond en dus opstond met ontelbare muggenbeten.

Na het ontbijt was het tijd voor de Galibi zoo. Hier heb ik aapjes eten gegeven en een kleine schildpad opgepakt en natuurlijk de nodige foto’s gemaakt.

Voor de rest is het hier nog van al de momenten die er zijn genieten en op het einde van de week stilletjes afscheid beginnen nemen van alles hier.

De foto’s volgen nog en ik zou zeggen tot binnen 10 dagen.

Dikke zoen en knuffel aan iedereen